Background: Memorizing the Quran is an education continuing from the early periods of Islamic education until today. Although this education started in the past to protect the Quran, nowadays, it is continuing as a tradition. Aims and Objectives: The main purpose of this study is to investigate the effects of memorizing the Quran on certain cognitive functions of individuals. Materials and Methods: The scope of the study is limited to 18 female and 15 male students who have been studying in the 5th, 6th, and 7th grades of Anatolian Imam Preacher Secondary Schools in different districts of İstanbul. After Demographic Information Questionnaire was used, California Verbal Learning Test children’s version, Wechsler Memory Scale revised visual reproduction subtest, Trail Making Test, and Verbal Fluency Test were applied twice to collect data about individuals before and after memorization training. Results: Findings demonstrated that there is a statistically significant difference
in verbal learning, visual learning, attention speed, and phonemic and semantic fluency before and after memorization training. Conclusion: In conclusion, memorizing the Quran has positive impacts on verbal and visual memory, attention processes, and lexical and semantic fluency of individuals. It is important with regard to eliminate emptiness in the literature. In future studies, it can be investigated the effects of textual memorization in a foreign language on brain structures and connections.

Gelişmekte olan beyindeki lezyonlar sonucu oluşan Serebral Palsi (SP), pediatrik fizyoterapinin ana ilgi alanlarından biri olmuştur. Uygulanan terapi yöntemlerinin günlük hayattaki bedensel ve sosyal sonuçlarını içeren pek çok araştırma ve derleme mevcuttur. Bu derlemede, uygulanan rehabilitasyonun beyinlerdeki karşılığı olan nöroplastik etkileri araştıran yayınları incelemek için elektronik veri tabanları PUBMED ve Web of Science içerisinde tarama yapılmıştır. Bu konudaki araştırmalarla ilgili ulaşılan sınırlı sayıdaki yayında, sonuçların hepsi rehabilitasyon sonucu nöroplastisitenin geliştiğini delillendirir niteliktedir. Bu derlemede, nöroplastisiteyi ölçmek için kullanılan yöntemlere de kısaca değinilmiş ve araştırılmaya muhtaç konulardan birine daha ışık tutmak hedeflenmiştir.

Karmaşık bilişsel görevleri yerine getirmek için esas teşkil eden çalışan bellek performansı kaygı durumundan olumsuz etkilenmektedir. Ancak bunun altında yatan mekanizmalar henüz netlik kazanmamıştır. Bu çalışmada dinlenim durumu EEG kullanılarak özellikle dikkat kontrolü ile ilişkilendirilen bilişsel nörobelirteçlerden frontal teta/beta oranının çalışan bellek performansı ve kaygı ile olan ilişkisinin incelenmesi hedeflenmiştir. Çalışmaya 56 üniversite öğrencisi (Ort.yaş = 21, SS = 2; 7 erkek) gönüllü olarak katılmıştır. Katılımcılar sürekli kaygı, dikkat kontrol ölçeklerini doldurduktan sonra dinlenim durumu EEG kayıtları alınmıştır. Sonrasında da çalışan bellek performanslarını ölçebilmek için çoklu n geri görevini tamamlamışlardır. Çalışmanın sonuçları dinlenim durumu teta/beta oranının ölçek skorları ve çalışan bellek performansı ile ilişkili olmadığını göstermiştir. Bununla birlikte kaygı durumu ve dikkat kontrol ölçeği skorları da çalışan bellek performansı ile ilişkilendirilememiştir. Sonuçlar doğrultusunda var olan literatürün kritik bir biçimde değerlendirilmesi gerektiği ve farklı bilişsel görevler veya nörobelirteçlerle çalışmanın tekrarlanması önerilmektedir. Ayrıca ilerleyen çalışmalar sürekli kaygı ile birlikte durumlu kaygının da çalışan bellek ile ilişkisini inceleyebilir.

Amaç: Alzheimer Hastalığı, ilerleyici bellek bozukluğuyla karakterize bir nörodejeneraitf hastalıktır. Fakat, otobiyografik belleğin bir alt grubu olarak kabul edilen ve emosyonel içeriği olan flaşbelleğin Alzheimer hastalığında aynı derecede etkilenip etkilenmediği yeterince açık değildir. Yöntem: Bu çalışmada, 29 erken evre Alzheimer hastalığı olan katılımcıların flaşbellek performansı incelenmiş ve sağlıklı genç yetişkinlerle karşılaştırılmıştır. Ek olarak, hasta grubunun sözel bellek performansı Öktem Sözel Bellek Süreçleri Testi kullanılarak ölçülmüştür. Sonuç: Yapılan analizler sonucuda, Alzheimer hastalığı olan grubun sözel bellek kayıt sürecinde anlamlı kayıp bulunmasına ragmen flaşbellek performansları açısından sağlıklı genç yetişkinler ile aralarında anlamlı fark bulunmamıştır. Tartışma: Sonuç olarak, bu çalışma flaşbelleğin özel bir nöral şebekeye sahip olduğu görüşünü destekleyerek, erken evre Alzheimer Hastalığında flaşbellek performansının korunuyor olabileceğini düşündürmektedir.

Aim: This study aimed to enhance conscious awareness of respiratory control in panic disorder patients to prevent panic attacks. Materials and Method: Thirty participants (aged 18–65) diagnosed with panic disorder were recruited from NP Istanbul Brain Hospital and NP Istanbul Medical Center. They were divided into two groups: one received only psychoeducation on breathing techniques, while the other received psychoeducation combined with visual biofeedback (Galvanic Skin Resistance, heart rate, respiratory depth, and skin temperature). Breathing training was conducted over four weeks, and outcomes were assessed using the Panic Agoraphobia Scale, State and Trait Anxiety Scale, and biofeedback metrics. Result: Both groups showed significant improvements in Panic Agoraphobia Scale scores and reductions in State and Trait Anxiety scores. The biofeedback group demonstrated more pronounced improvements in respiratory control, with significantly lower breathing rates in the final assessment. Conclusion: Respiratory biofeedback combined with psychoeducation effectively improves respiratory control and reduces anxiety symptoms in panic disorder patients.

Aim: Autism spectrum disorder (ASD) is a common neurodevelopmental disorder affecting
multiple levels of social and cognitive skills and causing a significant health‑care burden.
Currently, there is no approved treatment for ASD. Methods: In this study, 10 children with
ASD between the ages 6 and 19 years (M = 12.3, standard deviation = 3.94) were recruited.
Repetitive transcranial magnetic stimulation (rTMS) was applied and symptom severity was
measured before and after treatment using the Childhood Autism Rating Scale (CARS) and
Autistic Behavior Checklist (ABC). All children received sessions of low‑frequency rTMS to the
bilateral prefrontal cortices. Results: The results showed that the children improved according
to both symptom ratings. Specifically, both the relating (z = −2.02, P < 0.05), body and object
use (z = −2.03, P < 0.05) and language (z = −2.21, P < 0.05) subscale scores and the total
score of ABC (z = −2.37, P < 0.05) decreased. Regarding CARS, visual response (z = −2.06,
P < 0.05), verbal communication (z = −2.12, P < 0.05) subscale scores, and the total score (z
= −2.52, P = 0.01) decreased significantly after TMS therapy. Conclusion: Our study was open
label and in terms of sample size should be considered a pilot study. Although the results should
be evaluated cautiously, the findings suggest that rTMS might be a safe and useful tool for
improving deficits related to ASD in children.